Η μέθοδος Μεζιέρ είναι μια επαναστατική μέθοδος, που ανακαλύφθηκε το 1947 από τη Françoise Mézières.  Είναι αυτή που με την εμπειρία της, εξέλιξε υπομονετικά τη μέθοδο για να δημιουργήσει  αυτό το θαυμάσιο  και αποτελεσματικό εργαλείο που μετέτρεψε το  επάγγελμα του θεραπευτή και τη ζωή των αμέτρητων ασθενών.

Η μέθοδος αυτή στοχεύει στο να βρει  μέσα από τις διάφορες ανισορροπίες του μυϊκού  συστήματος τις  μυϊκές συσπάσεις ως παθολογικό φαινόμενο για να χαλαρώσει αυτούς του μύες και να τους ξαναδώσει το αρχικό τους μήκος ώστε το σώμα να ξαναβρεί  το αρμονικό του  σχήμα.

Στην ουσία αυτή η μέθοδος δρα και πέρα από τις ορθοπεδικές και φυσιοθεραπευτικές ενδείξεις. Μπορούμε να πούμε ότι η μέθοδος Μεζιέρ, αν και διαφορετική από τις άλλες μεθόδους , είναι δομική οστεοπαθητική. Η μέθοδος Μεζιέρ και η οστεοπαθητική είναι απόλυτα συμπληρωματικές και προσεγγίζουν με το ίδιο τρόπο τον ασθενή (οστά, σπλάχνα, περιτονία, μύες ).

• Η κίνηση είναι ζωή και όλες οι ανατομικές δομές είναι σε κίνηση και επικοινωνία μεταξύ τους
• Η δομή καθορίζει τη λειτουργία
• Ομοιόσταση  είναι η ικανότητα του σώματος να ισορροπήσει και να επισκευαστεί.

Οι αρχές της μεθόδου είναι απλές και λογικές. Η πρακτική όμως υλοποίηση μιας θεραπείας Μεζιέρ είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί.

Μια θεραπεία Μεζιέρ απαιτεί από τον θεραπευτή μεγάλη ακρίβεια και αυστηρή παρατήρηση ολόκληρου του σώματος σε όλες τις διαφορετικές προσαρμοστικές συμπεριφορές του.

 Προσαρμοστικοί  μηχανισμοί του σώματος

1. Παρατηρήσεις

Για να λειτουργήσει σωστά το σώμα πρέπει να είναι αρμονικό , ισορροπημένο και συμμετρικό, όπως η φύση το σχεδίασε αρχικά. Κάθε ανατομικό στοιχείο πρέπει να είναι ελεύθερο στις κινήσεις του και στις κινήσεις που σχετίζονται με τη γενική δυναμική του σώματος. Οποιαδήποτε ζημιά σε ένα επίπεδο , θα έχει αντίκτυπο σε ολόκληρο το σώμα. Το σώμα θα πρέπει να απαντάει στα πρότυπα τις ομορφιάς όπως τα είχαν αντιληφθεί οι Αρχαίοι Έλληνες και συγκεκριμένα του Απόλλωνα, ο οποίος αντιπροσωπεύει τη πιο τέλεια έκφραση ομορφιάς. Σ’ ένα αρμονικά χτισμένο σώμα τα πάντα λειτουργούν καλά. Είναι το αρμονικό σχήμα που καθορίζει την αρμονική λειτουργία. Η λειτουργία ανακτάται από τη μορφή και όχι το αντίστροφο. Μπορείτε να φανταστείτε μία σωστή αναπνοή με ένα παραμορφωμένο θώρακα;

Αυτά είναι δυσμορφίες που μας διαταράσσουν τη λειτουργία μας και είναι υπεύθυνες για αρκετές ασθένειες. Για παράδειγμα, ένα διάφραγμα μπλοκαρισμένο στην εισπνοή θα έχει επιπτώσεις και διαταραχές στη κορυφή της καρδιάς. Πολλοί είναι θύματα καρδιακών παθήσεων εξαιτίας ενός παραμορφωμένου ή μπλοκαρισμένου θώρακα.

Οι δυσμορφίες και οι ασυμμετρίες προσαρμογής είναι υπεύθυνες για τις μυϊκές εντάσεις οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν αρνητικά τη λειτουργική ισορροπία των μυών σε δυναμικό και στατικό επίπεδο και προκαλούν διαταραχές στα οστά, στις αρθρώσεις, στο κυκλοφορικό σύστημα , στις νευρικές ρίζες κ.α

Αρκεί κάποιες φορές να παρατηρήσουμε τον ασθενή για να καταλάβουμε τις βλάβες και τις λάθος κινήσεις και στάσεις που υιοθετεί μηχανικά και ασυνείδητα για να αποφύγει το πόνο, οι οποίες είναι και αυτές συχνά πηγές άλλου πόνου.

2. Μηχανισμός προσαρμογής του μυϊκού συστήματος

Οι μύες (πολυαρθρικοί και μονοαρθρικοί) περνάνε σαν γέφυρα πάνω από μία ή περισσότερες αρθρώσεις. Οι πολυαρθρικοί μύες έχουν πολλαπλές λειτουργίες και μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα στις διαταραχές και ανωμαλίες. Στη περίπτωση της διαταραχής μίας λειτουργίας χρησιμοποιούν τις υπόλοιπες λειτουργίες συνεργαζόμενοι και με τους άλλους μύες και δημιουργούν ένα μυικό σύστημα όπου όλοι οι μύες συνεργάζονται μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, αν είναι κοντοί ο ημιμεμβρανώδης και ο ημιτενοντώδης επιτείνουν τις κινήσεις προσαρμογής έσω στροφής και κάμψης και σε περίπτωση ακραίας βράχυνσης προκαλούν ακόμη και recurvatum στο γόνατο (το οποίο δεν είναι χαλαρότητα , όπως πολλοί πιστεύουν)

Αντίθετα, οι μονοαρθρικοί μύες έχουν μία λειτουργία (φυσιολογία), δεν προσαρμόζονται εύκολα στις διαταραχές και γίνονται εύκολα και γρήγορα επώδυνοι (οδυνηροί). Εκτός από αυτόν τον φυσιολογικό περιορισμό, οι μονοαρθρικοί μύες έχουν μία λειτουργία (φυσιολογία), δεν προσαρμόζονται εύκολα στις διαταραχές και γίνονται εύκολα και γρήγορα επώδυνοι. Εκτός από αυτόν τον φυσιολογικό περιορισμό , οι μονοαρθρικοί μύες βρίσκονται συχνά σε αποκαλούμενους «κόμβους θλίψης» π.χ. ινιακούς (occiput ) ,της λεκάνης (pelvis trochantérien), ιγνυακούς κλπ

Η προέλευση ενός πόνου είναι συχνά πολύ μακριά από το τόπο εκδήλωσής της. Δεν πρέπει λοιπόν να μπερδεύουμε την αίτια και το σύμπτωμα. Τα προβλήματα συχνά στον αυχένα από αστάθεια ταλοπτέρνας (astragalo-calcaneenne). Εξ ού και η απόλυτη υποχρέωση μίας ολικής θεραπευτικής προσέγγισης και όχι τμηματικής, τοπικής. Πρέπει να εργαστούμε ταυτόχρονα σε όλες τις συνιστώσες του σώματος.

3. Προέλευση των μηχανισμών προσαρμογής

Το σώμα μας είναι οργανωμένο έτσι ώστε να μην υποφέρει. Γι’ αυτό το λόγο αναπτύσσει διάφορες προσαρμοστικές συμπεριφορές , τόσο σε φυσιολογικό αλλά και στατικό επίπεδο. Πρέπει να κρατήσει μεγάλες ηγεμονίες, όπως η ορθή στάση και το οριζόντιο βλέμμα (εσωτερική ισορροπία του αυτιού)

Έπειτα από κάποιο τραυματισμό (πτώση ή χτύπημα) το σώμα μας σε αντίδραση αναλγητική παίρνει μία άλλη στάση λιγότερο οδυνηρή και προσαρμόζεται στη καινούργια κατάσταση.

Όταν η προέλευση είναι σπλαχνική , υπάρχει σχέση μεταξύ του δέρματος (δερμοτόμιο), των σπλάχνων (viscerotomes) και των μυών (myotomes).

Άλλο παράδειγμα είναι οι διαταραχές στη καρδιά , στα νεφρά, στις ωοθήκες οι οποίες έχουν πάντα ως συνέπεια μυϊκές εντάσεις οι οποίες με το χρόνο συρρικνώνουν το αντίστοιχο μυϊκό σύστημα.

Ψυχολογικά προβλήματα: η στάση του σώματος είναι πάντα συνδεδεμένη με τη ψυχολογική κατάσταση. Η αλλαγή μίας σωματικής στάσης ενεργεί θετική ή αρνητικά  στη ψυχική συμπεριφορά τους ασθενούς.

Αισθητηριακά προβλήματα : άτομα με προβλήματα όρασης, άτομα με προβλήματα ακοής θα έχουν πάντα ένα σχήμα σώματος και μία στάση διαταραγμένη, μυϊκές εντάσεις και ανισορροπίες.

Σε όλους αυτούς τους παθολογικούς μηχανισμούς της παραμόρφωσης προστίθεται και ένας άλλος μηχανισμός – ιδιαιτερότητα του “Homo Erectus” , η ΟΡΘΙΑ ΣΤΑΣΗ.

Η όρθια στάση μας εμπήγει (πατικώνει) λόγω βαρύτητας, αλλά κυρίως λόγω της συρρίκνωσης του μυϊκού συστήματος και το κέντρο βάρους  μας τραβάει συνεχώς  προς τα κάτω. Σε όλο αυτό προστίθεται και ο μηχανισμός προσαρμογής των μεγάλων πόλων (κεφάλι, θώρακα, λεκάνη, γόνατο κλπ ) για να επαναφέρουν μια ισορροπημένη κατάσταση, πιο άνετη, λιγότερο κουραστική και πιο οικονομική , όπου το μυϊκό σύστημα  επεμβαίνει μόνο για να  αποκαταστήσει την ισορροπία, όταν το κέντρο βάρους τείνει να τραβήξει το πολύγωνο στήριξης.

Οι μύες μας συρρικνώνονται συνεχώς. Όλο το σώμα μας τείνει προς τη συρρίκνωση και τη συστροφή.

Η μέθοδος Μεζιέρ είναι η μόνη μέθοδος ικανή για την αποτελεσματική καταπολέμηση αυτών των μηχανισμών και τη μόνιμη εξαφάνισή τους!

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΜΕΖΙΕΡ

• Όλοι όσοι αναζητούν μια προσωπική θεραπεία με ποιότητα. Δεν πρόκειται για θεραπεία πάθησης σε γενικές γραμμές αλλά για θεραπεία σε προσωπικό και μοναδικό επίπεδο για κάθε ασθενή.
• Οι νέοι ασθενείς 7-8 ετών, αν η κατανόηση τους είναι επαρκής.
• Οι ασθενείς της 3^ης και 4^ης ηλικίας (ακόμη και πάνω από 80 ετών) , έχοντας εξαιρετικά αποτελέσματα σχετικά με το πόνο, ρευματισμούς, νευραλγίες, πόνο στη πλάτη, δυσκαμψία των αρθρώσεων, αρθρίτιδα κλπ
• Τέλος , όλοι αυτοί που έχουν δοκιμάσει διάφορες θεραπείες χωρίς αποτέλεσμα ανακούφισης και έχουν χάσει κάθε ελπίδα θεραπείας. Συχνά αυτοί γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές της μεθόδου Μεζιέρ.

ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΉ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Η μέθοδος Μεζιέρ είναι σε απόλυτη αντίθεση με τη προσέγγιση και τη θεραπεία τους ασθενούς τη κλασικής φυσιοθεραπείας.

Και άλλες θεραπείες είναι συμπληρωματικές με τη μέθοδο αυτή της ολιστικής και ατομικής προσέγγισης του ασθενή όπως η ομοιοπαθητική οστεοπαθητική , χειροπρακτική, εργοθεραπεία, βελονισμός, αντανακλαστικές τεχνικές, χαλάρωση, βιοενέργεια, ψυχοθεραπεία, μασάζ κλπ.